Πρωταγωνιστούν: Charlotte Burke, Glenne Headly, Elliot Spiers, Ben Cross
Συντάκτης: Thodoris KL
Η Άννα, ένα κορίτσι με ψυχολογικά προβλήματα, μη μπορώντας να αντέξει την μοναξιά σε αυτό τον κόσμο, θα βρει καταφύγιο σε ένα παράλληλο σύμπαν. Ένα σύμπαν που έχει δημιουργήσει η ίδια με τις ζωγραφιές της και μπορεί να ζει εκεί μόνο στα όνειρά της.
Με τον καιρό όμως θα δει πως πολλά πράγματα του φανταστικού κόσμου συνδέονται με τον κανονικό και τα όνειρα της θα μετατραπούν σε εφιάλτες.
Μία από τις αγαπημένες μου ταινίες τρόμου της δεκαετίας του '90 ήταν το κλασσικό πλέον ''Candyman''. Βασισμένος στην σύντομη ιστορία από τα βιβλία του αίματος, ''the forbidden'', γραμμένη από τον Clive Barker, o σκηνοθέτης Bernard Rose επέδειξε σκηνοθετική μαεστρία και έκανε μια ταινία ατόφιου τρόμου, που πολλοί την θεωρούν ισάξια του ''Hellraiser''. Το έκανε λοιπόν τόσο καλά που πάντα απορούσα γιατί ποτέ δεν ασχολήθηκε παραπάνω με το είδος του τρόμου, πέρα από το Snuff-Movie του 2005, που χωρίς να το έχω δει, δεν έχω ακούσει και τα καλύτερα. Ψάχνοντας λοιπόν την φιλμογραφία του, ανακάλυψα αυτή την ταινία του 88. Όχι τόσο γνωστή όσο το ''Candyman'', αλλά με ενδιαφέρουσα ιστορία (η βρετανική απάντηση στο ''Nightmare on the elm street'' όπως ακούγεται από πολλούς), μου κέντρισε αμέσως το ενδιαφέρον και έσπευσα να την δω.Οι τελικές εντυπώσεις μόνο θετικές θα μπορούσαν να είναι.
Βασισμένος σε ένα παιδικό βιβλίο, γραμμένο από την Catherine Storr με τίτλο ''Marianne Dreams'', o Rose πλάθει ένα τρομαχτικό παραμύθι, γεμάτο αγωνία, ψυχολογικό τρόμο και πολλούς συμβολισμούς. Περισσότερο dark fantasy και λιγότερο τρόμου, χωρίς gore και βίαιες σκηνές όπως είχε το Candyman, αλλά με την ίδια μαγική ατμόσφαιρα, το ''Paperhouse'' είναι για μένα ένα από τα πιο εμπνευσμένα έργα του φανταστικού της δεκαετίας του 80. Οι φανς του Candyman και του Bernard Rose που τυχαίνει να αγνοούν την ύπαρξη της ταινίας, ας μην χάνουν χρόνο λοιπόν.
Το βιβλίο Marianne Dreams έχει γνωρίσει και μια πιο πιστή απόδοση με την παιδική σειρά ''Εscape Into Night'' (1972) του βρετανικού ITV, καθώς επίσης και μια διασκευή της για την όπερα γραμμένη από την ίδια την Storr. Ο σκηνοθέτης Bernard Rose μετά το Candyman δεν επέστρεψε ξανά στο είδος του τρόμου, με μοναδική εξαίρεση όπως προείπα το ''Snuff'' του 2005, αλλά έχει να παρουσιάσει αρκετές ενδιαφέρουσες δουλειές όπως το ''Immortal Beloved'' (1994) βασισμένο στην ζωή του Ludwig Van Beethoven και μια διασκευή στην ''Anna Karenina'' του Τολστόι.
Βαθμολογία: 8/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου